Wannabees

Al jarenlang zijn wij zogenaamde Wannabees. We willen watersporters zijn maar het komt er maar niet van.

Ik denk dat ik zo'n 15 jaar geleden voor het eerst tegen Jasper zei dat ik zo graag een bootje wilde. Mijn vader had een zeilboot vroeger en ik heb altijd genoten van het varen.

De omstandigheden hielden ons altijd tegen om de stap te zetten en een boot te kopen. Onze meiden waren nog klein, ons budget ook! En we hadden 2 grote honden. Een vouwwagen was daarom een stuk praktischer en we hebben dan ook al die jaren met heel veel plezier gekampeerd. 

Toch bleef het verlangen naar een bootje sluimeren op de achtergrond. En iedere keer dat we mee mochten varen met vrienden keken we elkaar aan en verzuchten we: Wat is dit toch gaaf!

En toen stonden niet heel lang geleden plotseling alle planeten op een rij: De meiden werden groter en gaan niet meer met pa en moe mee kamperen, dus adieu veel te grote vouwwagen. Ons inkomen is inmiddels dusdanig gegroeid dat we ons iets kunnen veroorloven en onze hond heeft een leeftijd bereikt dat we weten dat het waarschijnlijk geen 3 jaar meer gaat duren.

We realiseerden ons: Als we een boot willen moeten we het NU doen.

Zo, dat ei is gelegd, en nu?