Het is hoog tijd dat ik jullie even bijpraat want er is veel gebeurt in de afgelopen weken! En ik kreeg zelfs de vraag of de boot inmiddels was gezonken! (wel leuk hoor om te merken dat mijn blog gelezen wordt!) Maar het goede nieuw is, ze ligt op haar plek in Aalsmeer!
De proefvaart stond gepland voor 28 maart. Jasper en ik zouden samen naar Grou toe gaan om daarbij aanwezig te zijn. Helaas was ik op het laatste moment verhinderd waardoor Jasper alleen naar Friesland is afgereisd. Ondertussen zat ik thuis te wachten want de afspraak waarvoor ik thuis moest blijven duurde welgeteld 10 minuten! Maar na een tijdje kwam dan toch het verlossende woord: Er waren geen noemenswaardige gebreken geconstateerd. De verkoper zou nog een paar kleinigheden aan de motor aanpassen en dan kon ze op transport!
Op woensdag 12 april was het zover, Flaks (zoals we haar genoemd hebben) werd over de weg van Grou naar Aalsmeer gereden. Wat vonden we het spannend! Eindelijk, na al die weken wachten begint het avontuur nu echt voor ons! Om kwart voor 12 kwam ze aan bij Stenhuis. Daar werd ze in de kraan gehesen en te water gelaten. De havenmeester en zijn personeel gingen even lunchen en dat gaf ons mooi de tijd om even rond te neuzen en te kijken of alles in orde was.
Nadat we hadden uitgelegd dat we niet wisten in welke box we terecht konden bleek dat de havenmeester al weer ergens anders aan het werk was en ons was vergeten. De man die ons kwam helpen heeft ons laten zien waar onze box was en zou op ons wachten op de steiger. Omdat we nog nooit eerder gevaren hadden met deze boot zijn we even snel een heeeel kort rondje op de plas gevaren en toen terug naar de haven. Dat werd even heel erg spannend.... omdat de wind (kracht 4!) van achteren kwam kreeg deze vat op de kuiptent en duwde die de achterkant opzij waardoor we schuin de box in kwamen varen. En Jasper vergat even om het gas er af te halen waardoor we met een behoorlijke vaart op de steiger af kwamen... en ik kon er niet af omdat we niet in de buurt van de zijsteiger waren... dat was wel even zweten kan ik je vertellen. Gelukkig kon die man ons goed opvangen en met wat sjorren en trekken lagen we dan toch aan de kant. Hij kon er wel om lachen en legde uit dat dit soort boten, licht van gewicht en zonder kiel, best lastig zijn in dit soort situaties als de wind er eenmaal vat op krijgt.
1 ding hebben we meteen geleerd: Het hebben van een vaarbewijs betekend niet dat je kan varen!
We namen ons voor om zo snel mogelijk te gaan varen. Ten eerste omdat ik bang was dat hoe langer we zouden wachten hoe meer we er tegenop zouden zien en ten tweede omdat het fijn is om het water op te gaan als het niet zo druk in de haven zou zijn (pottenkijkers vermijden!) en op het water zodat we even op ons gemak zouden kunnen aanklooien!
Vrijdag gingen behoorlijk zenuwachtig naar de haven. Gelukkig was het nog maar windkracht 2 en best lekker weer. We voerden wat klusjes uit en maakten de kuip van de boot eerst maar eens schoon. Daarna was het zover. Voordat we vertrokken bespraken we hoe we het plan van aanpak zodat we beiden wisten wat we gingen doen en in welke volgorde. Zo gezegd, zo gedaan en zo gebeurde het ook. Het verlaten van de haven verliep best soepeltjes gelukkig. We hebben heerlijk een rondje gevaren en omdat het heel erg stil was op het water hadden we de ruimte om goed te oefenen met manouvreren. Bochtjes draaien, achteruit de bocht om, even vol gas was leuk en goed om te doen. En dan breekt het moment aan dat je ook weer terug naar de haven moet. Ook nu bespraken we weer van tevoren hoe we het aanmeren zouden aanpakken. Een heel plan hadden we!
Jasper stuurde de boot netjes de box in en ik kom makkelijk op de steiger springen. Afgezien van een paar misverstanden verliep ook het aanmeren soepeltjes! Wat waren we blij, en opgelucht! In jubelstemming reden we terun naar huis met een beetje meer vertrouwen dan waarmee we gekomen waren!